öncelikle buradaki tüm yazılar tamamen benim görüşümdür. Ben 25 yaşında İzmir'de ikamet eden bu yaşıma kadar doğuştan gelen İslam(!) inancı ile yetiştirilmiş bir insanım. Aslına bakarsak bunca yıl boyunca o dinin getirdiği gereklilikleri ne kadar gerçekleştirdim tartışılır. Sadece kimliğimde yazdığına göre dinim İslam'dı.
Evet -dı diyorum, çünkü bundan 2 belki de 3 ay öncesine dayanıyor her şey...
Annemin İzmir'de olmayıp benim yalnızları oynadığım bir akşam yine, o an hiç anlam veremediğim bir şekilde gözüme raftaki bir film cd si çarptı. (The Passion Of The Christ) Daha önceleri birden fazla izlediğim bir filmdi, sonra üzerine düşünmeye başladım. Nasıl? Nasıl olur da bir insan bunca acıya dayanabilirdi? Nasıl olur da onca işkence sonrası sırtında çarmıhı ile beraber o kadar yolu gidebilirdi?
İnternetten edindiğim bilgiler açıkçası beni tatmin etmedi. O gece hiç uyku tutmadı beni, içimde birşeyler vardı böyle tarifi yapılamaz bir şey...
Anlamsızca sabahın olmasını bekledim. O gün hiç bir şey yapmadım ben sadece bir kaç forumda okuduğum yüzeysel yazılar vardı. Sonra zihnimi tamamı ile boşaltıp filmi yeniden açtım, bitince film hakkındaki yorumlara göz attım ama bizim Türk halkının yorumlarına değil. (Bizim Türk halkı diyorum, çünkü Hristiyanlık hakkındaki ön yargılarını birçoğunuz biliyorsunuzdur.) gerçekten içine çekiyordu beni bazı yazılar. O gün ismini vermeyeceğim bir foruma üye oldum. ordan burdan dolaşırken İzmir de yeni faaliyete geçen bir topluluğun Facebook adreslerine rastladım. İyi ki de rastlamışım. Bir kaç ayaküstü diye tabir ettiğimiz sohbet sonrası Alsancak'ta kilisemizin Pastörü ile buluştuk. Herhalde bir insan bir inancı bu kadar güzel anlatabilirdi.
Sohbetimiz sonrası bana bir İncil ve yanında bir kaç kitap armağan etti, pazar günü olan ibadetlerine davet etti. Memnuniyet duyacağımı belirttim ve pazar gününü iple çekmeye başladım. Aradan o kadar zaman geçti artık okuduğum birsürü kitabım var yeni edindiğim ve gözüm gibi baktığım onu okurken Mesih'e daha da yaklaştığım bir kutsal kitabım ve birlikte Rab'be tapındığım onun gazabından korktuğum ama bir o kadar da büyük bir aşkla sevdiğim İsa Mesih'i övdüğüm, yücelttiğim arkadaşlarım var...
Son olarak belirtmek istiyorum onca kitaptan onca sohbet ve dersten sonra iman ediyorum ki İsa Mesih bizim Rabbimizdir...
